POCZĄTEK NOWEGO ROKU 1 STYCZNIA, TO STAROŻYTNY PRZYPADEK:

 

W starożytnym Egipcie rok rozpoczynał się gdy wylewał Nil i było to podczas obecnego lipca, w Babilonii i Asyrii zgodnie z przesileniem na wiosnę lub jesień, w zależności od epoki i regionu. Rok Ateński trwał od lipca do lipca, Macedoński od października do października w Bizancjum początkiem roku był pierwszy września.

 

Natomiast obecnie, prawie na całym świecie Nowy Rok świętujemy 1 stycznia, a przecież nie jest on niczym szczególnym związany z astronomią czy przyrodą. 

1 stycznia jako początek Nowego Roku jest dziełem przypadku i Rzymian. 

W starożytnym Rzymie, po którym wiele odziedziczyliśmy, Nowy Rok zaczynał się 1 marca i tak było do roku 154 p.n.e. 

Z początkiem każdego roku w Rzymie wybierano dwóch konsuli, którzy byli zwierzchnikami armii i administracji na okres jednego roku.

Taka data Nowego Roku była związana z odradzaniem się w marcu przyrody oraz z rozpoczynaniem wojen po przerwie zimowej.

Jednak przed nadejściem roku 153 p.n.e. z powodu wojny prowadzonej przez Rzym na terenach dzisiejszej Hiszpanii, zaszła pilna potrzeba wysłania tam nowej armii jeszcze w miesiącach zimowych. Uznano, że armię powinni prowadzić już nowi wodzowie, dlatego podjęto uchwałę o wyborze konsuli nie jak dotąd 1 marca, ale już 1 stycznia i od tego roku wyboru dokonywano zawsze z tą datą.

Od tego czasu przyjęto nowy zwyczaj, że Nowy Rok rozpoczyna się 1 stycznia.

Co ostatecznie zostało zatwierdzone w reformach kalendarzowych Juliusza Cezara – Kalendarz Juliański.

 

Obecnie posługujemy się kalendarzem Gregoriańskim, który został wprowadzony w 1582 roku ze względu na to, że kalendarz Juliański spóźniał się w stosunku do zjawisk astronomicznych.

Aby nadrobić opóźnienie - dzień 5 października 1582 roku - według kalendarza Juliańskiego stał się dniem 15 października 1582 roku - według kalendarza Gregoriańskiego.

Kalendarz Juliański spóźnia się o 1 dzień na 128 lat, natomiast opóźnienie kalendarza gregoriańskiego wynosi 1 dzień na 3322 lata.

W wyznaniu prawosławnym nadal obowiązuje Kalendarz Juliański, dlatego Boże Narodzenie i Nowy Rok obchodzą obecnie 14 dni później.

O przesunięciu początku roku z marca na styczeń świadczą Rzymskie /łacińskie/ nazwy miesięcy, które zachowały się w niektórych językach do dziś:

 

1. Ianuarius – poświęcony starorzymskiemu bogu Janusowi.

2. Februarius – poświęcony etruskiemu bogu Februsowi - miesiąc oczyszczenia przed nadejściem wiosny i nowego roku.

3. Martius – nazwa wywodzi się od boga wojny - Marsa. /POCZĄTEK ROKU W STAROŻYTNYM RZYMIE/

4. Aprilis – otwieranie się przyrody – poświęcony bogini Venus – bogini wiosny.

5. Maius – nazwa wywodzi się od bogini Mai – matki ziemi.

6. Junius – nazwa wywodzi się od bogini Junony – opiekunki - kobiet i macierzyństwa.

7. Quintilis – nazwa wywodzi się od cyfry „pięć” (quinque),

8. Sextilis – nazwa wywodzi się od liczby „sześć” (sex).

9. September – nazwa wywodzi się od liczby „siedem” (septem).

10. October – nazwa wywodzi się od liczby „osiem” (octo).

11. November – nazwa wywodzi się od liczby „dziewięć” (novem).

12. December – nazwa wywodzi się od liczby „dziesięć” (decem).

W 44 roku p.n.e. miesiąc Quintilis otrzymał nową nazwę – Julius, na cześć Juliusza Cezara (stąd angielska nazwa miesiąca „July”). W 8 roku p.n.e. na cześć Oktawiana Augusta miesiąc Sextilis zmieniono na Augustus (współczesna angielska nazwa „August”).